Vandaag was het afscheid van onze trouwe penningmeester Attila Kladler. Hij is ruim 11 jaar voor ons dorpsfeest actief geweest voor hij afgelopen dinsdag overleed.

Dat begon in 2010, toen Attila door toenmalig voorzitter Diego gevraagd werd om als vrijwilliger te helpen tijdens Molenhoekdag. Een handje helpen bij de stier en het spijkerbroek hangen, dat leek Attila wel wat. Lekker rauwe activiteiten waarbij hij de kids kon opjutten.

Na die Molenhoekdag kwam Attila een keer kijken bij een vergadering. Uiteraard kwam daar ook de begroting ter sprake. Het viel op dat Attila op zijn kenmerkende manier het geheel gadesloeg, en het was in ieder geval duidelijk dat hij zo zijn bedenkingen had bij het huishoudboekje. Attila voegde zich bij de club.

Eenmaal aangesloten, ging Attila vrij rücksichtslos aan de gang, waardoor we binnen twee edities een goed gevulde oorlogskas hadden. Attila was erg plichtsgetrouw, hij was bij iedere vergadering aanwezig en beheerde de kas op een manier waarop Wobke Hoekstra nog jaloers mag zijn.

Iedere uitgave, hoe klein dan ook, ieder knakworstje en stoepkrijtje moest verantwoord worden met een bonnetje. Geen bonnetje geen geld. Soms wel een beetje streng maar zoals hij zelf dan zei: “Daar zit ik toch voor…” En zo was het ook.

Zijn bijdrage aan het programma bestond voornamelijk uit het verzinnen van de wat ruigere onderdelen.
Zo kon het dat, toen we door de bouw van de school moesten uitwijken naar een andere locatie, hij de kans greep om in de kuil samen met zijn “moddervrienden” hun 4 wheel drives de sporen te geven in aanwezigheid van een uitzinnige groep kinderen als publiek.

Hij vond het heerlijk om bij de opbouw van het terrein het groot materieel te mogen besturen. De heftruck waarmee hij de vlaggetjes op grote hoogte ging ophangen was bij hem in vertrouwde handen. Overigens vond Attila het ook erg leuk om tijdens de Molenhoekdag het treintje te besturen. Prachtig gezicht was dat.

Met de komst van Attila werd ook de vrijwilligers pool uitgebreid. Hoe hij het thuis geregeld kreeg weten we niet, maar binnen no time wist hij het hele gezin te mobiliseren om mee te werken aan Molenhoekdag. Gyula liep dranghekkes te sjouwen, Margit bemande de toiletwagen en Petra stond achter de infostand.

Attila was een zeer bevlogen Molenhoekdagmaat, waaraan de organisatie erg veel te danken heeft.
Hij was er vroeg in de ochtend en sloot als laatste ’s nachts de kassa af na het tellen van de drankomzet.
Die volgens hem altijd “niet slecht was maar volgend wel wat meer mocht zijn”.

Attila, duizend maal dank voor jouw jarenlange tomeloze inzet voor ons dorpsfeest. We zullen je enorm missen…

Deze tekst is gebaseerd op de voordracht van Diego Diesveld en Jules Peters tijdens de uitvaart van Attila op 19 juli 2021.